ข้อต่อขยายยางทั่วไปมีการจำแนกประเภทวัสดุและลักษณะการทำงาน

วัสดุหลักของข้อต่อขยายยางได้แก่ ซิลิกาเจล, ยางไนไตรล์, นีโอพรีน,ยางอีพีดีเอ็ม, ยางธรรมชาติ, ยางฟลูออโร และยางอื่นๆ

คุณสมบัติทางกายภาพมีลักษณะเฉพาะคือทนทานต่อน้ำมัน กรด ด่าง การเสียดสี อุณหภูมิสูงและต่ำ
1. ยางธรรมชาติ:

ข้อต่อยางสังเคราะห์มีความยืดหยุ่นสูง มีความแข็งแรงในการยืดตัวสูง ทนต่อการสึกหรอและทนแล้งได้ดี และสามารถใช้งานได้ที่อุณหภูมิตั้งแต่ -60 ℃ ถึง +80 ℃ตัวกลางอาจเป็นน้ำและก๊าซ
2. ยางบิวทิล:

ข้อต่อยางที่ทนต่อการสึกหรอใช้ในท่อส่งฝุ่นและระบบทรายข้อต่อยางที่ทนต่อการสึกหรอและการกัดกร่อนเป็นข้อต่อยางระดับมืออาชีพที่ออกแบบมาเป็นพิเศษสำหรับระบบกำจัดซัลเฟอร์ไรเซชันมีความต้านทานการสึกหรอที่ดี ทนต่อกรดและด่าง ทนต่อการกัดกร่อน และสามารถชดเชยการขยายตัวตามแนวแกน การขยายตัวในแนวรัศมี การกระจัดเชิงมุม และหน้าที่อื่น ๆ ของท่อกำจัดกำมะถันได้อย่างมีประสิทธิภาพ
3. ยางคลอโรพรีน (CR):

ข้อต่อยางทนน้ำทะเลซึ่งมีความต้านทานออกซิเจนและโอโซนดีเยี่ยม ดังนั้นการต้านทานการเสื่อมสภาพจึงดีเป็นพิเศษช่วงอุณหภูมิในการทำงาน: ประมาณ -45 ℃ ถึง +100 ℃ โดยมีน้ำทะเลเป็นตัวกลางหลัก
4. ยางไนไตรล์ (NBR):

ข้อต่อยางทนน้ำมันลักษณะเฉพาะคือทนทานต่อน้ำมันเบนซินได้ดีช่วงอุณหภูมิในการทำงาน: ประมาณ -30 ℃ ถึง +100 ℃ผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องคือ: ข้อต่อยางทนน้ำมัน โดยมีน้ำเสียเป็นตัวกลาง
5. เอทิลีนโพรพิลีนไดอีนโมโนเมอร์ (EPDM):

ข้อต่อยางทนกรดและด่างมักใช้กันโดยทั่วไป โดยมีคุณลักษณะเด่นคือทนต่อกรดและด่าง โดยมีช่วงอุณหภูมิประมาณ -30 ℃ ถึง +150 ℃ผลิตภัณฑ์ที่สอดคล้องกัน:ข้อต่อยางทนกรดและด่างตัวกลางคือน้ำเสีย

ยางข้อต่อยางทนอุณหภูมิสูงยางฟลูออรีน (FPM) เป็นยางระบบการผลิตทางการเกษตรที่เกิดจากการทำโคพอลิเมอร์ไรเซชันของโมโนเมอร์ที่มีฟลูออรีนลักษณะคือทนต่ออุณหภูมิสูงถึง 300 ℃

การจำแนกประเภทและลักษณะการทำงาน

ในด้านการใช้งาน มียาง EPDM อยู่ 3 ประเภท (ส่วนใหญ่จำเป็นสำหรับการทนน้ำ ทนไอน้ำ และต้านทานการเสื่อมสภาพ), ยางธรรมชาติ (ส่วนใหญ่ใช้สำหรับยางที่ต้องการความยืดหยุ่นเท่านั้น), ยางบิวทิล (ยางที่ต้องการประสิทธิภาพการซีลที่ดี) ), ยางไนไตรล์ (ยางที่ต้องทนน้ำมัน) และซิลิโคน (ยางเกรดอาหาร)
ยางซีลถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมต่างๆ เช่น ป้องกันไฟฟ้าสถิต สารหน่วงไฟ อิเล็กทรอนิกส์ เคมี ยา และอาหาร

วัสดุของข้อต่อยางแบ่งออกเป็นหลายประเภทตามตัวกลางที่ใช้ เช่น ยางคลอโรพรีน ยางบิวทิล ยางฟลูออโร ยาง EPDM และยางธรรมชาติข้อต่อยางยืดหยุ่นถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในการเชื่อมต่อท่อต่างๆ โดยมีลักษณะการดูดซับแรงกระแทก การลดเสียงรบกวน และการชดเชยการเคลื่อนที่

ฟังก์ชั่นของข้อต่อยางแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับวัสดุที่ใช้ความแตกต่างของประสิทธิภาพยังรวมถึงยางฟลูออโรชนิดพิเศษและยางซิลิโคนซึ่งมีความทนทานต่อการสึกหรอ ทนต่อแรงดัน และทนต่ออุณหภูมิสูงมีความต้านทานต่อน้ำมัน ทนต่อกรดและด่าง ทนต่อความเย็นและความร้อน ทนต่อความชรา ฯลฯ ในแง่ของการปรับแต่ง ยางสามารถทำเป็นข้อต่อขยายยางได้หลายประเภท